Een droom loslaten, zonder jezelf te verliezen

Er is een mythe die we graag geloven.
Dat dromen altijd groter worden.
Dat ze zich vanzelf ontvouwen als je maar moedig genoeg bent.
Dat doorzetten per definitie beter is dan stoppen.

De afgelopen periode heeft me iets anders geleerd.

Soms vraagt volwassen leiderschap niet om vasthouden,
maar om loslaten
zonder jezelf daarin kwijt te raken.

Ik heb een droom tijdelijk losgelaten.
Niet omdat hij niet echt was.
Niet omdat ik niet geloofde dat hij mogelijk is.
Maar omdat ik radicaal eerlijk werd over wat nu klopt.

En dat bleek iets anders dan wat ik hoopte.

Wat ik niet meer wilde doen

Ik wilde mezelf niet langer overeind houden met hoop alleen.
Niet blijven leunen op “het komt straks wel goed”.
Niet mijn zenuwstelsel in een permanente staat van spanning houden
omdat ik per se aan een verhaal wilde vasthouden.

Ik merkte:
dit kost me meer dan het me oplevert.

En dus koos ik iets wat misschien minder heroïsch klinkt,
maar wel waarachtig is:

ruimte. adem. stabiliteit.

Radicale eerlijkheid

Die keuze bracht nog iets anders met zich mee.

Om financiële schuldhulp van de gemeente te kunnen ontvangen,
moet ik mijn bedrijf tijdelijk formeel stopzetten.

Dat was geen makkelijke beslissing.
Niet praktisch. Niet emotioneel. Niet in mijn ego.

Maar opnieuw: dit is wat nu klopt.

En in plaats van dit te verbergen, te verpakken of te verzachten,
kies ik ervoor om ook hierin radicaal eerlijk te zijn,
naar mezelf én naar de buitenwereld.

Waarom ik dit deel

Niet om medelijden.
Niet om applaus.
En zeker niet om een “kijk mij eens kwetsbaar zijn”-verhaal.

Ik deel dit omdat ik geloof dat volwassenheid
niet zit in altijd blijven staan,
maar in durven bewegen naar wat wél klopt.

Omdat veel vrouwen die ik begeleid precies hier vastlopen:
tussen doorzetten en trouw blijven aan zichzelf.
Tussen ambitie en draagkracht.
Tussen droom en realiteit.

En omdat ik weet dat er kracht zit in zeggen:
“Dit is waar ik nu ben.”

Zonder opsmuk.
Zonder haast.
Zonder belofte dat ik het al weet.

Dit is geen eindpunt

Dit is een herijking.

Mijn werk, mijn visie, mijn verlangen om vrouwen te begeleiden
in identiteitsverandering, leiderschap en transitie,
die verdwijnen niet.

Ze verdiepen.

Voor nu betekent dat:
pas op de plaats.
opnieuw gronden.
en van daaruit weer bouwen,
op een manier die klopt bij mijn leven, mijn lichaam en mijn verantwoordelijkheid.

Een droom loslaten is geen falen.
Jezelf verliezen wel.