“Er klopt iets niet meer…”
“Er klopt iets niet meer…” het meest gehoorde zinnetje van vrouwen in deze tijd
De afgelopen maanden hoorde ik het vaker dan ooit.
Van directeuren.
Van moeders.
Van leiders.
Van politica’s.
Van vrouwen die jarenlang alles hebben gedragen.
Van vrouwen die altijd een antwoord hadden, altijd overeind bleven, altijd verder gingen.
Ze beginnen hun verhaal vaak zo:
“Ik weet het niet precies… maar er klopt iets niet meer.”
Niet in één besluit.
Niet in één relatie.
Niet in één rol.
Maar in hun hele manier van leven, werken, dragen en bewegen.
Alsof de oude versie van henzelf hen nog wel kent,
maar niet meer draagt.
En dat moment, dat kleine, eerlijke zinnetje,
is geen teken dat je faalt.
Het is het eerste signaal van een overgang.
Het lichaam weet het eerder dan het hoofd
Wat ik zie in de vrouwen die ik begeleid, is dat deze zin nooit begint als een gedachte.
Hij begint als een gevoel.
In je adem.
In je ritme.
In je energie.
In je grenzen die steeds eerder opvallen.
In de spanning die niet meer wegwerkt.
In het verlangen naar eenvoud, rust en waarachtigheid.
Je hoofd probeert nog even door te gaan op de oude manier.
Maar je lichaam trekt aan de bel:
“Zo niet meer.”
Niet omdat je minder kunt.
Maar omdat je aan het veranderen bent.
We noemen het twijfel.
Maar het is een verschuiving.
Veel vrouwen benoemen het als onrust, vermoeidheid, twijfel, besluiteloosheid.
Maar als je er dieper naar kijkt, is het geen cognitief probleem.
Het is een innerlijke realignment.
Een heroriëntatie.
Een volwassenwording.
Een verschuiving van een oude identiteit naar een nieuwe waarheid.
Dat voelt soms fragiel en verwarrend.
Maar het is eigenlijk een teken dat je systeem eerlijk wordt.
Dit is geen crisis
Dit is een overgangsplek.
Het tussenstuk tussen:
wie je was
en
wie je aan het worden bent.
En dat tussenstuk voelt anders dan wat we gewend zijn:
Je kunt niet meer terug…
maar je ziet nog niet wat er komt.
Je voelt dat je anders wilt leven…
maar nog niet precies hoe.
Dat is de ruimte waar volwassen vrouwelijkheid ontstaat.
Waar zachtheid steviger wordt dan wilskracht.
Waar je niet méér gaat dragen,
maar eindelijk mag zakken.
Waarom dit nu zoveel gebeurt
We leven in een tijd waarin:
verantwoordelijkheid hoog is
tempo steeds sneller gaat
systemen zwaar drukken op mensen
vrouwen veel dragen, in werk én privé
er in de wereld veel ingrijpends gebeurt
en er steeds minder ruimte is om te stoppen, ademen, voelen
Het is dus geen toeval dat zoveel vrouwen nu zeggen:
“Er klopt iets niet meer.”
Het is collectief.
Het is systemisch.
Het is persoonlijk.
Het is een uitnodiging.
Een retreat voor precies deze fase
Het 5-daags retreat dat ik in maart op Ibiza begeleid,
is niet voor vrouwen die “iets willen leren”.
Het is voor vrouwen die voelen dat:
hun oude manier niet meer past
hun lichaam een nieuw ritme vraagt
hun grenzen volwassen willen worden
ze opnieuw willen kiezen wie ze zijn
ze helderheid zoeken die niet meer weggaat
Het is geen escapisme.
Het is een overgangsplek.
Een bedding.
Een plek waar je systeem eindelijk kan zakken in waarheid.
De zin “er klopt iets niet meer”
wordt daar een begin, geen eindpunt.
Voor als jij dit herkent
Je hoeft het nog niet te kunnen benoemen.
Je hoeft het nog niet te kunnen uitleggen.
Je hoeft het alleen maar te voelen.
Als jij in precies deze fase zit.
tussen loslaten en worden,
dan ben je welkom om te voelen of het retreat voor jou klopt.
→ Hier kun je een korte afstemsessie plannen.
(Geen intake. Geen bewijs. Gewoon voelen.)
